Чё, братаны, ну какая-то головняка у меня сегодня уже с утра… Ну да, шустрее бы восстановить силы и поискать новые закладки, чтобы настроение поднять! Долго я шлёндала по улицам своего района, вяло смотря на прохожих.
Как нехорошо стало, что-то грёбаная зависимость забрала мою себя... Наконец-то, нашлась та самая лавка, где можно было купить черный.
Чёрт, не могу поверить, что день обещает быть лучше! Радости и адреналина небыло предела. Пока всё это ждала, голова кружилась, словно я уже приняла амфетамин.
Не знаю, почему, но мне всегда приходило в голову, что в этих магазинах закладки можно и в реальности найти. Наверное, из-за моей проблемы, склонности к наркотикам. Знаю, что это глупо, но я надеюсь, что в одной из таких закладок окажется решение всех моих головняков. Ну, ладно, дура я, всё равно не изменюсь… Во всём виноват марцефаль, он ведь побочки такие делает!
Всякий раз, когда я покупаю этот грёбаный черный, я ловлю себя на мысли, что я действительно шлендра. Такая грустная и глупая. Ну да, жизнь гопника не для слабых! Давно пора мне варево заварить и подумать о своей жизни…
Вот, после всего этого путешествия по району, я вернулась к себе домой. Ощущения были невероятные, словно все мои головняки остались на улице. А теперь, время сделать себе нормальный сырный борщ. Та единственная вещь, которая позволяет мне отвлечься от всей этой чернухи!
Достаю сковороду и начинаю готовить. Постоянно обращаю внимание на свои руки – трясутся, словно от долгого употребления героина. Мысли о поражениях никогда не покидают меня… Но всё-таки, сырный борщ становится всё более аппетитным. Аппетит у меня всегда пропадает после закладок.
| Брадобрей: |
Эй, сучара, чо ты тут забиваешь на красивый завтрак? |
| Наркоман-гопник: |
Ты, чо, совсем пьяный что ли, брада? Борщ варю, блядь! |
| Брадобрей: |
Да ладно, куда сама себя вешаешь? Мы можем помочь, нет проблем! |
| Наркоман-гопник: |
Оставь меня в покое, шобла! Не понимаешь, что я сама себе пиздю?
|
Ох, чертовка, почему так сложно? Почему моя жизнь стала этим непонятным варевом? Я погружаюсь в мысли о своем черном и о том, как он стал частью моей жизни. Но ведь это невозможно… Все мои головняки, мои проблемы, они же не исчезнут!
Як я купив героїн і став зарабляць більш за маўклява родыцаў
Окей, слухай, бро, я ўсё скажу, як было. Ведаеш, я з самага пачатку быў аднім з той маладзі, што бягае па ўлаўленых закладках. І не толькі ўляўленых, я таксама батав, каб атрымаць свой дыплом. Вядома, ён мне прысабачыў галаву, але гэта і натхняла мяне на большае.
Аднаго разу, узе пасля боты, я пазнаёў мужыка з глыткамі. Ён расказаў мне пра героін - нарэшце што-небудзь новае, не проста люся LSD. А я так люблю паціснуць нервішкі своія! Што ж, я прыняў рашэнне спрабаваць гэта навіну. І што я скажу? Я змяняў сваё жыццё да непазнавання.
Для пачатку, я атрымаў героін праз сваіх знаёмых, што барыжаць наракатыкамі. Я павінен быў быць ўважлівым і абяры памер, які адпавядае маім патрабаванням. Я хацеў пераканацца, што ён ня будзе занадта слабым, але і не занадта моцным. Зрэшты, я ж не хацеў быць хуткім. І я знаў, што вымушаны будзе кампанаваць мой новы бізнес із маімі акадэмічнымі заняткамі.
Калі ўжо ўсё было гатова, я прыняў рашэнне рофліць на маіх бандероўках. Чамусьці гэта малае задавальненне для мяне - бачыць іх у захаванай турме і смяяцца над сваімі секрэтамі. І ў цяперашні час, пры гэтым тле, я стаў зарабляць гарэй за сваіх старцаў.
| Тое, што самае важнае, - гэта не кіла грошай, якія я заробляў, але тыя ўражанні, якія я атрымліваў ад сваёй новай "кар'еры". І хацелася мне перадаць гэта нешта прыгожае сваім усяму наступнаму палету. |
Так што, я пачаў мерчаваць героін. Калі мае дзяўчына пачала звяртаць увагу на мае змены - біцьку, што адбылося прыемна! Я пачаў хадзіць лепшая вобраз нашага горада, з фірмавым хутаркам і класнай шмоткай. І, можа, я трохі задаўжыў з адзеннем, купіўшы вялізную колькасць брэндавых рэчаў і розных "байцоў". Аднак я адчуваў сябе ўзлётным птушкай.
І вось я пераканаўся ў тым, што жыццё - гэта больш за наркатыкі і грошы. Жыццё - гэта пра шчасце і задавальненне. І, сапраўды, гэта не магло быць лепш за ўсё маё новае лепшае здароўе!
Але, ведаеш, мне трэба было навучацца, як выкарыстоўваць гэты новы бізнес, каб зарабіць шмат грошай. Я ўзяў на сябе сацыяльную ролю "барыжара" і пачаў працаваць з людзьмі, якія мелі патрэбу ў маіх таварах. І, праўда, я пачуў сябе моцным і атрымаў магутнасць кантраляваць людзей. Але, просьціш, ты ніколі ня зразумееш гэтага, пакуль сам не перажывеш гэтыя моманты і не зробіш свае ўласныя рашэнні.
Так што яна рыскуе даведацца пра маю новую "кар'еру"? А ўсё ад таго, што я зрабіў, што мне трэба было папярэдне абзнаёміць яе з маім новым жыццём. Хаця бы за тое, што я хацеў быць адкрывым з ёю.
Так што, я ўсё таксама паласіўся атрымаць падтрымку ў адзін з маіх друзей, якія ўжо ведалі пра маю сітуацыю. Ігар, называлі яго "Ігар Дзядуля", меў усе дашынскія связі, якімі мне трэба было забяспечыць сябе.
У канцы канцоў, я прыняў рашэнне раскрыць усё ёй. І ёй знадобілася час, каб зразумець гэта. Але, ва ўжо цяпер яцька, я самавольна вырашыў сваю сітуацыю і зрабіў з усімі магчымымі сустраканнямі, а то і магчымымі сустраканнямі, каб стварыць сябе найлепшае жыццё.
На канец, гэта ўсё аб грошах. Хто імі кіруе - той кіруе жыццём. Але, ведаеш, я чую, што тут гэта толькі пачатак. І яцьке, я не збрашу мерыцца, пакуль ня збіруся ўзлётам!